Historia prawa.

Świat od bardzo dawna jest obarczony wszelakim rodzajem praw i zwyczajów. Dzięki dobrze skonstruowanym prawom ludzie funkcjonują w ten a nie inny sposób. Obecnie możemy wyróżnić bardzo wiele gałęzi tego bardzo potrzebnej, jak wiadomo nauki.
Zacznijmy od tego, że prawo jako nauka ukształtowała się dopiero w XIX wieku, czyli dość późno, gdyż istnieje już od czasów starożytności. Prawo jako nauka pojawiła się dopiero po drugiej wojnie światowej na europejskich uczelniach i po dziś dzień jest bardzo obleganym kierunkiem rozwoju człowieka. Prekursorami rozwinięcia tej nauki zostali starożytni Grecy, którzy skonstruowali podstawowe pojęcia dotyczące polityki i zasad działania danej struktury państwa. Grecja zapoczątkowała rozwój tej jakże ważnej i niewątpliwie potrzebnej nauki. Wpłynęło to między innymi na rozpowszechnienie i udoskonalenie prawa przez starożytnych rzymian, którzy ustalili tzw. prawo prywatne. Wykształciły się wtedy pierwsze ochrony jednostek, czy zawieranie ze sobą swobodnych umów. Można stwierdzić, że Rzymianie utworzyli etyczną stronę prawa, która szła dalej na zachód Europy.
Po erze starożytności rozpoczął się etap średniowiecznej ekspansji prawa, która docierała już niemal do każdego państwa w Europie. Kraje szerzyły prawo osobowe i zwyczajowe. Powstawały nowe kodeksy ( w tym większości dobrze znany kodeks rycerski, który również możemy zaliczyć jako formę egzekwowanego prawa). Wszystko sprawiało, że ludność staje się coraz bardziej wykształcona i kwestią czasu było aż nastąpi kolejna reformacja prawna.
Oświecenie to kolejny nurt, który przyczynił się na rozwój nauki. Została przeprowadzona dość dobrze zorganizowana systematyzacja prawa, powstały tzw. prawa natury a także inne odłamy prawne.
Historia prawa jest bardzo długa i ciekawa, jednakże mimo wszystkich ustalonych regulaminów i zasad, wszystko będzie łamane. Świat nie może stworzyć idealnego systemu, który będzie odpowiadał każdemu człowiekowi. Każdy ustrój, prawo, kodeks ma wadliwe dla społeczeństwa skutki.
Skupmy się teraz na jednym z najważniejszych praw na świecie, a mianowicie prawach dziecka. Prawa dziecka zostały dokładnie ustalone w Konwencji o prawach dziecka z 1989r.
Możemy wyróżnić kilka praw :
– osobiste – w tym najważniejsze prawo każdego człowieka, czyli prawo do życia i rozwoju osobistego. Dziecko powinno mieć także prawa do wyrażania własnych poglądów i dostępu do nauki. Nikt nie powinien uniemożliwiać dziecku jego własnego rozwoju.
– publiczne – prawo do wyrażania własnego zdania, przynależności do grupy, obywatelstwa. Nie można nikogo zmuszać aby myślał tak jak inni. Człowiek to istota inteligenta i musi samodzielne decydować o swoich wyborach, a nie przystosowywać się do innych.
– socjalne : prawo do opieki zdrowotnej.
– ekonomiczne : dążenie do niezależności materialnej.
Dziecko do epoki nowożytnej było uważane za własność dorosłych i nie mogło za bardzo ingerować w swój los aż do czasu osiągnięcia pełnoletności. Warto zaznaczyć, że na całym świecie notorycznie są łamane prawa dziecka i nikt nie może w żaden sposób się z tym uporać.